the Expecations of a Chair

 

Tijdens de Makersdag in Het Huis Utrecht heb ik de hele dag diverse objecten die wij als levenloos beschouwen in beweging gezet. Deze objecten doorgaan in realiteit ook beweging en verandering, echter op een andere tijdschaal dan wij als mensen ervaren. Door kleine, bijna onopvallende bewegingen aan te brengen, wilde ik mensen oog in oog zetten met het leven van deze objecten. 

 

Naar aanleiding van dit project ben ik in gesprek gegaan met Lotte van den Berg.

Al kijkend naar het werk spraken we over de manieren om niet-menselijke bewegingen binnen onze eigen schaal van tijd te tonen. Is het juist dat ik bewegingen van objecten forceer om daarmee een menselijk bewustzijn te vergroten, of zou een mens de tijd moeten nemen om naar een vallende mandarijn te kijken op het moment dat die mandarijn dat uit zichzelf doet?

 

De positie van theater daarin is interessant, omdat een publiek binnen een gegeven tijd in een beperkte ruimte iets wilt ervaren. Is in het theater ruimte voor aanpassing aan niet-menselijke schaal? Is de ruimte van het theater te zeer gericht op de mens en enkel zijn redenen tot beweging?

concept en uitvoering: Anne Leijdekkers
technische hulp: Gijs Leijdekkers